hayatımın 19 yılını küçük bir şehirde geçirdim. her yere yürüyerek gittiğimiz, uyumadan önce kapıyı kilitledik mi diye endişelenmediğimiz, yolda yürürken birbirini tanımayan insanların birbirine selam verdiği, komşuluk ilişkilerinin akrabalık ilişkisi kadar geliştiği, insanların birbirinden çekindiği bi şehir. hani değeri kaybedilince anlaşılanlardan.
sonra okul, iş, evlilik derken istanbul daha cazib geldi, daha albenili.
ama 5 yıldır 19 yıldır yapmadığım şeyleri yaptığımı farkettim. çok güvensiz yaşadığımı...
yolda yürürken, otobüse binerken, kapı çalınca, bi dilenci durdurunca, küçük bi tıkırtıda hep bi korku. hırsız mı, tinerci mi, organ mafyası mı?. hergün haberler, gazeteler, mailler beynimi o kadar doldurmuş ve kirletmiş ki, o kadar inanmışım ki; hep başıma kötü bişey gelecek korkusuyla yaşıyorum bu şehirde, o tedirginlikte.
en son mahallemizde oturan arkadaşımın evine gece hırsız girince, bi görev daha eklendi listemize uyumadan önce camları kontrol etmece.
bazen diyorum ne gerek var bu kadar maceraperestliğe. kocanı da al git:))), küçük şehrine. aç camlarını sonuna kadar, komşunun bebeğini evine getir seveceğim diye, akşam kilitli kapıları sen açma, bikere de kocan açıp bağırsın sürpriz diye.
çok şey mi istiyorum bilmiyorum, sanırım ailemi özledim ben yine:D
İstanbul'un eksi yanlarından biride bu. izlediklerimiz ve duyduklarımızdan sonra tedbiri arttırırken mecburen kendimizi kısıtlıyoruz.
YanıtlaSilkorkularımız yüzünden tadını çıkaramıyoruz bu şehrin maalesef..
YanıtlaSilaynen böyle düşüncelerim benim de son zamanlarda...hep bir korku,endişe...
YanıtlaSilama yine de güzel şehrimiz di mi :))
beni izlemeye alınca bi bakayım dedim şu bloğa ben de. çünkü ben öylesine sırf beni izledikleri için almam herkesi izlemeye :) ama iyi ki sizi almışım.
YanıtlaSilne güzel bi blog burası:)
kanım kaynadı birden :))
sevgilerimle...
ankara düşleri, güzel yorumun beni çok mutlu etti:))
YanıtlaSilCanim benim benimde ayni ankara dusleri gibi nedense kanim kaynadi sana, Allah hep iyilikler cikarsin karsina.
YanıtlaSilIstanbul'u yalniz degil istanbul'u yasamayi severim ben her seye ragmen, ben de dogudan geldim ama burasi helede bogazici helede sultanahmet civari memleket gibi oldu bana. Nefes aldigimi hissediyorum o guzellikler karsisinda, bence olumsuz yonlerini bir kenara birak cunku hayatta mukemmel hic bir yer yoktur,bir kereligine istanbul'u yasamaya calis, bir seyahatci gozuyle, bir turist gibi gezmeye calis.Yaradan'nin boyle bir guzelligi hizmetimize sundugu icin inan bana sukredeceksin.
Sevgilerimle canim, seni tanidigima sevimdim.
tesbih taneleri, güzel duyguların için çok teşekkürler:)
YanıtlaSilbende istanbulu çok seviyorum, boğazı, üsküdarı, çamlıcayı, adaları... herbir köşesini. ama bazen sıkılıyorum. eski istanbul romanları okuyorum ne güzel bomboş. şimdi kalabalık. sokaklar, otobüsler, vapur her yer. ama ne kadar şikayet etsekte vazgeçemiyoruz.
benden de kucak dolusu sevgiler:))...
Haklisin aslinda hic bir sey eskisi gibi degil malesef galiba ben eskiden kopamiyorum.Istanbul'un hep eski yerlerini seviyorum o yuzden yeni yerleri kabullenemiyorum.Allah bari bu kadarini korusunda daha kotu olmasin insallah...
YanıtlaSilSevgilerimle