telafi...

önceden hamile olunca kadınların sadece göbekleri şişer sanırdım, gündelik hayatsa kaldığı yerden devam, herşey eskisi gibi.
benim midem az bulandı önceleri, sonra bel ağrılarım artınca, önce haftasonu gezmelerini bıraktım sonra şehirlerarası yolculukta bişey olur diye üzülerek bu yıl ailemin yanına gitmeme kararı aldım. bloglarda forumlarda görünce tatile giden, her işini kendi yapan, 37. haftaya kadar çalışan hamileleri yaa dedim ben abartıyorum galiba, zaten herkes söyler ne kadar pimpirikli olduğumu, hadi bakalım şikayet yok.
işte tam da bu zamanda 3 gün sürdü karnımdaki sertleşmelerin önemli bişey olmadığını düşünmem, öylesine gidilen bi acil ziyaretinde kendimi hastane yatış işlemleri için doğumhanede buldum.
5 gün hastanede kaldık erken doğum tehditi teşhisinden. hastaneden oğluşumu karnımda biraz daha beklemeye ikna ederek ama bi normal doğum fobisi edinerek çıktık.
nerdeyse 1 ay olacak zor günler geride kalalı, bu süreçte biraz doktor istirahat verdiği için biraz da hiç beklemediğim bi zamanda yaşadığım olumsuzluklardan hiç bişey yapmak istemedim için, ne bloğuma bişey yazmak ne bloglara bakmak geldi içimden, hatta internete bile girmedim.

oğlum bugün 34 hafta 5 günlük. çarşamba doktor ziyaretimiz var, şimdi bizi en heyecanlandıran şey kilosu ve boyu. bide ultrasonda tombiş yanaklarını görmek.

lütfen zamanında getirsin seni leylekler meleğimmm...