geçmiş....

şöyle baktım da pembe ajandamın sayfalarına ne kadar boş bırakmışım, ne kadar çok unutulmaya mahkum etmişim yaşadıklarımı. oysa ki "şu geldi, bu gitti, şunu yap, bunu yapma, şunu aldım, şunu almalıyım" ne çok şey yazardım, kardeşimin "abla sen alzheimer mısın?" laflarına aldırmadan:).
bi mutsuzluk var son zamanlarda, bi tahammülsüzlük. kötü gitmesede bişeyler kötüye çevirme eğilimleri. değişen hormonlar belki. ama güzel şeylerde var. bugün oturdum ajandamın boş sayfalarına geçirdiğim haftalarda ki hatırladığım güzel şeyleri yazdım.

annem geldi. o arada işten bir hafta izin aldım, vaktimizin çoğu evde temizlikle geçti, daha doğrusu o yaptı ben izledim, bihter gibiydim:), çok azda olsa çıkıp gezdik. beraber aşk tesadüfleri severi izledik, annem çok ağladı, annem giderkende ben çok ağladım.

bebişimin 25+6. gününde doktor kontrolüne gittik. kocaman olmuş, 1 kilo ya yaklaşmış. doktor bize 4 boyutluda yüzünü gösterdi, çok güzeldi.

canon eos 1000d aldık, meleğimiz doğduğunda daha güzel fotoğrafları olsun diye. şimdi özelliklerini öğrenmemiz lazım, neler yapabileceğimizi.

dün akşam ikea ya gittik. bebeğimizin odası çok küçük olduğu için mobilyalarını ordan almaya karar vermiştik. dolap ve beşiği aldık. şimdi tüm heyecanımız onun odasını hazırlamak, tüm ayrıntılarıyla.

şimdilerde istediğim tek şey biran önce 32. haftanın gelmesi ve upuzun bi tatilin benim için başlaması. bebeğime, sevdilerime, kendime ve pembe ajandama daha çok vakit ayırmak..